Glavonićev osamdesetominutni ekperimentalno-dokumentarno-elegični triler, svojevrsni je filmski memorijal žrtvama jednog zločina počinjenog na Kosovu 1999. kojeg i danas, 17 godina posle u Srbiji prati oreol javne tajne.
Reč je o slučaju „Hladnjača”, o hladnjači punoj ljudskih tela potopljenoj u Dunav, nadomak Tekije, i operaciji zvanoj „Dubina 2” tokom koje su leševi iz hladnjače u tajnosti preneti i zakopani u masovnoj grobnici u trening-kampu Specijalnih antiterorističkih jedinica nadomak Batajnice.
Glavonić o ovom događaju filmski pripoveda na nesvakidašnji način. Isključivo kroz vizuelni znak i vizuelni entitet, kroz uznemirujuće scene prirode sa originalnih lokaliteta događaja, kroz sudar magične filmske slike (izvanredan doprinos snimateljke Tatjane Krstevski) i reči autentičnih svedoka i učesnika, a da im se ni lica, ni tela, nijednog trenutka u filmu ne vide. Glasovi koji odjekuju kao podloga filmskoj slici. Glasovi svedoka: Boška Radojkovića, Časlava Golubovića, Božidara Protića, zaštićenih svedoka K87, K88, K72, K 83 snimljenih na haškim suđenjima Slobodanu Miloševiću, Nikoli Šainoviću, Nebojši Pavkoviću, Vladimiru Lazareviću, Sretenu Lukiću, Dragoljubu Ojdaniću, Milanu Milutinoviću i Vlastimiru Đorđeviću; glasovi Širete Beriše (žene čiji je muž i četvoro dece ubijeno u Suvoj Reci, a leševi pronađeni u masovnoj grobnici), Obrada Stevanovića i Marka Minića koji je tokom 2002. godine proveo šest meseci na iskopavanjima u Batajnici, popisujući predmete i odeću sa tela nađenih u jamama.
Osim Minića, koji je jedini posebno intervjuisan za potrebe filma, svedočanstva svih ostalih filmskih aktera su zapravo originalni tonski zapisi sa različitih suđenja za ovaj slučaj, koja su bila prikazivana na televizijama u Srbiji. Koristeći igru svetlosti i senki i zvuka, kombinujući govorne iskaze i snimke sa mesta gde se zločin dogodio, Glavonić tvori uzbudljiv i snažan film koji direktno utiče na maštu i emocije gledalaca. Film „Dubina dva” je autorov pokušaj da baci svetlo i da glas događaju koji je, po njegovom mišljenju, „namerno sahranjen u tišinu”.
Ovaj, prvi Glavonićev dugometražni film, nastao je u produkciji njegove „Non-Aligned Films” producentske kuće i Fonda za humanitarno pravo. Glavonić potpisuje i scenario i režiju, fotografiju Tatjana Krstevski, montažu Jelena Maksimović, dizajn zvuka Jakov Munižaba, pridodajući svojim pojedinačnim doprinosima visokom kvalitetu ovog Glavonićevog filma.
Berlin – Još prvog festivalskog dana svu pozornost nemačke, ali svetske filmske javnosti „ukrao” je Džordž Kluni, koji se na crvenom tepihu pred premijeru filma „Hajl, Cezar”, pojavio u društvu supruge Amal, čuvene advokatice.Reagujući na poziv direktora Berlinala Ditera Koslika za dobrovoljne novčane priloge namenjene migrantima koji su tražioci azila u Nemačkoj, Kluni je još tokom konferencije za novinare najavio da će se tim povodom susresti sa premijerkom Angelom Merkel, što je „otvorilo vrata” za niz festivalskih spekulacija na temu veličine „holivudskog iznosa”.Džordž Kluni je i inače poznat kao veliki humanitarac, pa se očekuje da će njegova izjava o holivudskoj podršci rešavanju migrantske krize u Nemačkoj (zbog čega je Merkelovu ovde veoma kritikuju), potstaći i ostale zvezde da se prikljuće dobrovoljnom davanju nočanih priloga…
Ognjena Glavonića (1985), televizijskog i filmskog reditelja iz Pančeva, naša ali i međunarodna publika do sada je poznavala po kratkim filmovima koji su bili prikazivani i nagrađivani na 50 svetskih festivala, ali i po duhovitom i popularnom srednjemetražnom filmu „Živan pravi pank festival”. Srpsku premijeru filma „Dubina dva” planira uskoro u beogradskom Domu omladine. Na 44. beogradski Fest ga, kaže, nisu zvali…
Posle sinoćne svetske premijere Glavonićevog filma, u njegovu i u čast svih ostalih filmova srpske produkcije koji će u narednim danima biti viđeni na Berlinalu, Filmski centar Srbije je priredio prijem u prostoru berlinske „Umetničke škole”, nadomak čuvenog Čeking point Čarli koji je nekada razdvajao istočni od zapadnog Berlina. Prijemu su prisustvovali ministar za kulturu Srbije Ivan Tasovac i naš ambasador u Berlinu Dušan Crnogorčević…
U glavnom takmičarskom programu 66. Berlinala, već su viđeni tunižanski debitanstki film „Hedi” Mohameda Ben Atije, „Ponoćni specijal” američkog reditelja Džefa Nikolsa sa Kirsten Danst u jednoj od glavnih uloga, „Boris bez Beatris” kanadskog autora Deni Kotea, kao i francusko-nemački film „Stvari koje dolaze” Mije Hansen-Lov sa Izabel Iper u ulozi profesorke filozofije. Za „Zlatnog medveda” takmiči se i jutros prikazani dugometražni film italijanskog dokumentariste Đanfranka Rozija („Sveti gral”). U novom filmu „Požar na moru” Rozi „hvata” život i svakodnevicu na najudaljenijem italijanskom ostrvu Lampeduza, koje je već godinama prvo na udaru stotinama hiljada izbeglica i migranata iz Afrike i Bliskog istoka na njihovom stradalničkom putu ka boljem životu u obećanoj Evropi…
