ŽALBENO VIJEĆE MEĐUNARODNOG REZIDUALNOG MEHANIZMA ZA KRIVIČNE SUDOVE DONIJELO PRESUDU U PREDMETU KARADŽIĆ

Žalbeno vijeće Međunarodnog rezidualnog mehanizma za krivične sudove u sastavu sudija Vagn Prüsse Joensen, predsjedavajući sudija, sudija William Hussein Sekule, sudija José Ricardo de Prada Solaesa, sudija Graciela Susana Gatti Santana i sudija Ivo Nelson de Caires Batista Rosa danas je donijelo presudu po žalbama koje su Radovan Karadžić i Tužilaštvo 24. marta 2016. podnijeli na presudu Pretresnog vijeća Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ).

Gospodina Karadžića, jednog od osnivača Srpske demokratske stranke, koji je od 17. decembra 1992. bio predsjednik Republike Srpske i vrhovni komandant njezinih oružanih snaga, Pretresno vijeće je proglasilo krivim za genocid, zločine protiv čovječnosti i kršenje zakona i običaja ratovanja, i osudilo na 40 godina zatvora.

Konkretno, Pretresno vijeće je zaključilo da g. Karadžić snosi individualnu krivičnu odgovornost na osnovu učešća u sljedećim udruženim zločinačkim poduhvatima: (a) trajno uklanjanje bosanskih Muslimana i bosanskih Hrvata s područja na koja su bosanski Srbi polagali pravo u opštinama širom Bosne i Hercegovine, od oktobra 1991. do 30. novembra 1995. (sveobuhvatni UZP); (b) širenje terora među civilnim stanovništvom Sarajeva putem kampanje granatiranja i snajperskog djelovanja, od kraja maja 1992. do oktobra 1995. (UZP vezan za Sarajevo); (c) eliminisanje bosanskih Muslimana u Srebrenici 1995. godine (UZP vezan za Srebrenicu); i (d) uzimanje osoblja Ujeidnjenih nacija za taoce kako bi se NATO prisilio da se suzdrži od vazdušnih napada na ciljeve bosanskih Srba, od 25. maja do 18. juna 1995. (UZP vezan za taoce). Pretresno vijeće takođe je zaključilo da g. Karadžić snosi odgovornost kao nadređeni u vezi sa nekim krivičnim djelima koje su njegovi podređeni počinili u Srebrenici 1995. godine.

Žalbeno vijeće je djelomično ukinulo, uz protivno mišljenje sudija Joensena i de Prade, osude g. Karadžića vezane za sveobuhvatni UZP u onom dijelu u kojem se zasnivaju na nekim incidentima iz priloga optužnici. Žalbeno vijeće je jednoglasno odbilo sve druge aspekte žalbe g. Karadžića i potvrdilo njegove preostale osude po članovima 7(1) i 7(3) Statuta MKSJ-a za genocid, progon, istrebljenje, ubistvo, deportaciju i druga nečovječna djela (prisilno premještanje), kao zločine protiv čovječnosti, kao i za ubistvo, terorisanje, protivpravne napade na civile i uzimanje talaca, kao kršenja zakona i običaja ratovanja, u vezi sa njegovim učešćem u sveobuhvatnom UZP-u, te UZP-ima vezanim za Sarajevo, Srebrenicu i taoce.

Žalbeno vijeće je odbilo, uz protivno mišljenje sudije de Prade, žalbu Tužilaštva, izuzev u pogledu kazne. Žalbeno vijeće je usvojilo žalbu Tužilaštva na izrečenu kaznu i zaključilo, uz protivno mišljenje sudija de Prade i Rose, da je Pretresno vijeće napravilo primjetnu grešku i prekršilo svoja diskreciona ovlašćenja kada je izreklo kaznu od samo 40 godina zatvora. Žalbeno vijeće je, uz protivno mišljenje sudija de Prade i Rose, poništilo kaznu od 40 godina zatvora i g. Karadžiću izreklo kaznu doživotnog zatvora.