Pane Bulat i Rade Vranešević pravedno osuđeni za ratni zločin u Banskom Kovačevcu

Odeljenje za ratne zločine Višeg suda u Beogradu, kojim je predsedavala sudija Olivera Anđelković, izreklo je 15.3.2010. godine osuđujuću presudu optuženima Panu Bulatu i Radetu Vraneševiću, kojom ih je osudilo na kazne zatvora u trajanju od 15 odnosno 12 godina za ratni zločin protiv civilnog stanovništva.  Radi se o predmetu koji je Državno odvjetništvo Republike Hrvatske ustupilo Tužilaštvu za ratne zločine na osnovu Sporazuma o saradnju u procesuiranju počinilaca ratnih zločina. Optužnicom Tužilaštva za ratne zločine od 16.4.2008. optuženima je stavljeno na teret da su u Banskom Kovačevcu ubili šest civila hrvatske nacionalnosti.

Fond za humanitarno pravo smatra da je presuda, s obzirom da je utvrđeno da je krivično delo izvršeno u stanju smanjene uračunljivosti, zasnovana na zakonu i u skladu sa težinom zločina. Sud je u obrazloženju presude kao otežavajuće okolnosti ispravno naveo da je krivično delo izvršeno nad starim licima koja nisu izbegla, nakon čega su njihova tela bačena u bunar koji je miniran, a nakon vađenja iz  bunara u kome je učestvovala cela jednica koja se tu nalazila, tela su spaljena, što je do danas onemogućilo porodice žrtava da ih sahrane. Motiv za njihovo ubistvo bila je pljačka jer su se vojnici nadali koristi, s obzirom da su deca ubijenih živela u inostranstvu. Takođe, optuženi Pane Bulat iskoristo je svoj položaj zamenika komandanta za bezbednost i umesto da se na liniji fronta bori protiv hrvatskih snaga, odlučio je da se kukavički osveti hrvatskim civilma koji nisu napustili svoje kuće.

Optužnica je teretila Pana Bulata i Radeta Vraneševića da su kao pripadnici Vojske Republike Srpske Krajine u noći između 22. i 23. marta 1992. godine u Banskom Kovačevcu ubili šest civila hrvatske nacionalnosti, tako što su se lažno predstavili vojnicima III bataljona Vojske RSK i saopštili im da imaju naređenje da preostala lica hrvatske nacionalnosti, koja nisu izbegla, prevedu na bezbedniju teritoriju; kada su se Grga Mihalić, Bara Mihalić, Kata Mihalić, Veronika Krupić, Mara Lesar i Mara Đerek okuplili kod kuće broj 8, optuženi Pane Bulat oduzeo je automatsku pušku od jednog od prisutnih vojnika i sa udaljenosti od nekoliko metara počeo da puca u njihovom pravcu, što je uradio i Rade Vranešević, zatim je optuženi Bulat iz pištolja pucao u glavu Grgi Mihaliću, koji je još davao znake života, da bi na kraju tela bacili u obližnji bunar.

U toku glavnog pretresa, koji je počeo 2.9.2008. godine, održano je 29 sudećih dana, tokom kojih je ispitan jedan veštak i 48 svedoka od kojih jedan zaštićeni, za vreme čijeg svedočenja je javnost bila isključena. Neki od svedoka došli su iz Hrvatske ili su u istrazi saslušani od strane hrvatskih organa. Svedoci-oštećeni Albert Mihalić, Jandre Lesar i Zlatko Mance neposredno su saslušani dok su izjave svedoka-oštećenih Anke Mance i Andrije Đelek, koje su dali pred Županijskim sudom u Karlovcu, pročitane. Optuženi su negirali krivicu, optužujući jedan drugog. Tokom suđenja bilo je uočljivo da svedoci, bivši saborci optuženih, nisu svedočili iskreno i nisu izneli sve što im je poznato o događaju, pokušavajući time da zaštite optuženog Bulata. Optuženi Bulat nalazio se u pritvoru dok se optuženi Vranešević branio sa slobode. Nakon izricanja osuđujuće presude optuženima je određen pritvor do pravosnažnosti presude.