U Đulićima održan skup o suđenjima za ratne zločine

Udruženje porodica zarobljenih i nestalih općine Zvornik organizovalo je 8.07.2009. godine skup u selu Đulići o istragama i suđenjima za ratne zločine prema civilima tog i drugih bošnjačkih sela u opštini Zvornik, koji su počinjeni u 1992. godini.

Selo Đulići poznato je po tome što u selu  gotovo da nema muškaraca starijih od 40 godina, jer su srpske snage sve odrasle muškarce 1. juna 1992. godine, u Bijelom Potoku, odvojile od porodica, pobile ih u roku od nedelju dana i njihova tela sklonila na više tajnih lokacija.

Skupu je prisustvovalo tačno 100 članova porodica žrtava, većinom žene – majke, sestre, supruge ili kćerke pobijenih muškaraca – koje je zanimalo suđenje bivšem predsedniku opštine Zvornik Branku Grujiću i nekadašnjem komandantu Teritorijalne odbrane Zvornika, Branku Popoviću, kao i rezultat istraga protiv drugih počinilaca, koje vodi Kantonalno tužilaštvo u Tuzli. O suđenju pred Većem za ratne zločine u Beogradu govorile su Nataša Kandić i Milena Vasić iz Fonda za humanitarno pravo, koje zastupaju oštećene, a o istragama Kantonalnog tužalaštva u Tuzli, tužioci Alma Džaferović i Emir Ibrahimović. Svi zajedno, kao i drugi učesnici – Teufika Ibrahimefendić iz nevladine organizacije Viva žene, Mevludin Lupić i Ahmet Grahić iz Udruženja porodica žrtava – pozvali su očevidce da neposredno svedoče pred Većem za ratne zločine u Beogradu i da pomognu Kantonalnom tužilaštvu u Tuzli da prikupi sve relevantne dokaze protiv 162 osumnjičena za ratne zločine u opštini Zvornik.

Majke i supruge iznosile su svoja neposredna saznanja o srpskim policajcima i civilima koji su ih isterali iz domova i koje su videli 1. juna 1992. godine u Bijelom Potoku, prilikom odvajanja muškaraca i odvođenja prema Karakaju. One hoće da svedoče o tome pred sudom u Srbiji, i da se suoče sa svim svojim komšijama Srbima koje su videle u Bijelom Potoku na dan odvajanja muškaraca.

Govoreći o značaju suđenja za ratne zločine za utvrđivanje istine o prošlosti, izvršna direktorka FHP-a, Nataša Kandić, rekla je da su suđenja za ratne zločine najvažniji pravni mehanizam za kažnjavanje pojedinačnih počinilaca ali da nisu dovoljna za formiranje potpune istine o prošlosti,  Navela je da jedno suđenje prosečno traje dve godine, što navodi na zaključak da do kraja 2020. godine svi sudovi na teritoriji bivše SFRJ neće moći da osude više od 800 optuženih za ratne zločine. Zbog toga je važna  regionalna inicijativa za osnivanje Regionalne komisije REKOM, koja bi bila fokusirana na žrtve i njihove patnje.

„Ako vlasti u post-jugoslovenskim zemljama prihvate ovu inicijativu civilnog društva, imaćemo šansu da stvorimo, prvi put, istorijski zapis o prošlosti,  koji će se snagom činjenica suprotstaviti poricanju zločina i onemogućiti njihovo ponavljanje“, rekla je Nataša Kandić.