Rutinska regionalna konferencija o traženju nestalih u ratovima na području bivše Jugoslavije u Zagrebu obilježena je incidentom. Nakon izlaganja pomoćnika hrvatskog ministra branitelja, predsjednik Komisije za nestala lica Srbije napustio je skup s obrazloženjem da ne može slušati uvrede na račun Srbije i bivše Jugoslovenske narodne armije (JNA). Skup je nakon toga nastavio sa radom.
Pre 22 godine, 28. avgusta 1995, Vojska Republike Srpske granatirala je pijacu Markale u Sarajevu, ubila 43 i ranila 84 civila. I pored nalaza nadležnih komisija i sudskih presuda, o tom zločinu i danas se raspravlja.
Status civilnih žrtava rata u Srbiji se određuje po zakonu koji je još 1996. godine usvojila vlast Slobodana Miloševića. Zakon je pisan bez uvažavanja činjenice da su ratovi u Hrvatskoj i BiH bili upravo okončani, a sve u skladu sa mantrom da Srbija u njima nije učestvovala pa se nema zašto baviti žrtvama. Situacija u pogledu tretmana civilnih žrtava rata i mogućnosti da one ostvare svoja prava danas, 21 godinu posle usvajanja pomenutog Miloševićevog zakona, sadržana je u reči – kontinuitet. Kako su civilne žrtve rata tretirane u vreme Miloševića, tako ih država tretira sada. Ni danas se ne priznaje učešće Srbije u ratovima, i danas država izbegava da se bavi pitanjem potreba žrtava i njihovih porodica.
Svakog ljeta, spuštanjem ruža u rijeku Lim i polaganjem cvijeća na spomen obilježje u Memorijalnom centru odaje se počast Bošnjacima, žrtvama ratnih zločina počinjenih na području Rudog, opštine na istoku BiH, u blizini granice sa Srbijom. Njima se, ove godine, pridružio i načelnik opštine, Rato Rajak, član Srpske radikalne stranke Republike Srpske.
Istražitelji Instituta za nestale osobe BiH otkrili su na širem lokalitetu Korićanskih stijena masovnu grobnicu za koju vjeruju da krije posmrtne ostatke blizu stotinu Prijedorčana, ubijenih u augustu 1992. godine.
Još 20. jula su Tužilaštvu Bosne i Hercegovine podnijeli zahtjev za ekshumaciju, ali Tužilaštvo do danas nije izdalo nalog za izlazak na teren i iskopavanje.
U utorak, 22. avgusta 2017. godine, Fond za humanitarno pravo (FHP) predstavio je izveštaj Pravni i institucionalni okvir u Srbiji u pogledu prava i potreba civilnih žrtava rata. Izveštaj daje kratak pregled postojećeg sistema u Srbiji u pogledu prava i potreba civilnih žrtava, nastoji da konstatuje njegove ključne nedostatke i identifikuje preporuke za njegovu izmenu i poboljšanje.
Presuda Apelacionog suda u Beogradu zbog optužbe za pomaganje pri skrivanju tadašnjeg haškog bjegunca Ratka Mladića za stručnjake i žrtve je “očekivana i sramna”, a “pravosuđe u Srbiji je još jedanput pokazalo neozbiljnost u utvrđivanju istine”.
Hiljade građana u Srbiji ne mogu da ostvare prava kao civilne žrtve rata, jer je postojeći zakon diskriminatorski prema njima, neke kategorije žrtva nisu obuhvaćene, postavljeni su brojni uslovi, mnogi ne znaju da imaju prava.
Oružani sukobi na prostoru bivše Jugoslavije trajali su od 1991. do 2001. godine. Sukobi u Hrvatskoj (1991-1995), Bosni i Hercegovini (1992-1995) i na Kosovu (1998-1999) rezultirali su masovnim ubistvima civila, etničkim čišćenjem i progonom stotina hiljada ljudi, ali i velikim brojem teških zločina, neviđenih na tlu Evrope od završetka Drugog svetskog rata. Srbija je u ovim sukobima imala aktivnu i involviranu ulogu. U kontekstu oružanih sukoba, vlasti u Srbiji su za vreme celog ovog perioda bile odgovorne za teška kršenja temeljnih prava sopstvenih građana iz reda nacionalnih manjina, ali i nekih pripadnika većinskog srpskog naroda. U Srbiji danas živi značajan broj građana koji su usled rata izbegli iz drugih država bivše Jugoslavije, a najveći deo ostao je da živi u njoj trajno. Među njima je nemali broj onih koji su preživeli zločine čije fizičke i psihičke posledice trpe i danas, a mnogi su u ratu izgubili jednog ili više članova porodice.