Štrpci – zakasnela pravda

Svakog 27. februara deo javnosti se seća dvadesetoro ljudi stradalih u jednom od brojnih zločina iz poslednjih ratova

Ovaj zločin simbolično otkriva karakter sukoba u bivšoj Jugoslaviji, koji je velikim delom bio usmeren na civile “one druge strane”, obeležene samo zbog svog imena i porekla.

Tog 27. februara 1993. iz redovnog voza na pruzi Beograd-Bar, zaustavljenog na lokalnoj stanici Štrpci u BiH, izvedeno je 20 putnika, prosto odabranih na osnovu imena i prezimena u ličnim kartama – njih 18 bili su Bošnjaci, jedan je bio Hrvat i još jedan neidentifikovani putnik afričkog porekla.

Zločin u Štrpcima – porodice lišene pravde 24 godine

Dana 27. februara 2017. godine navršava se 24 godine od zločina u Štrpcima (BiH), kada su pripadnici Vojske Republike Srpske (VRS) iz voza koji je saobraćao na liniji Beograd-Bar oteli i ubili 20 putnika, među kojima je bilo 18 Bošnjaka, jedan Hrvat i jedan strani državljanin afričkog ili arapskog porekla, čiji identitet nije utvrđen. Fond za humanitarno pravo (FHP), Žene u crnom, Inicijativa mladih za ljudska prava (Inicijativa) i Sandžački odbor za zaštitu ljudskih prava i sloboda podsećaju na odgovornost institucija Republike Srbije za ovaj zločin, te na činjenicu da porodice žrtava i dalje čekaju na sudsku pravdu u Srbiji, kao i na priznanje statusa porodica civilnih žrtava rata.

Žrtve ovog zločina su: Esad Kapetanović, Ilijaz Ličin, Fehim Bakija, Šećo Softić, Rifat Husović, Halil Zupčević, Senad Đečević, Jusuf Rastoder, Ismet Babačić, Tomo Buzov, Adem Alomerović, Muhedin Hanić, Safet Preljević, Džafer Topuzović, Rasim Ćorić, Fikret Memović, Fevzija Zeković, Nijazim Kajević, Zvjezdan Zuličić i jedno nepoznato lice.

25 ili 22 godine posle

Tomislav Nikolić, Aleksandar Vučić, Milorad Dodik i Mladen Ivanić poručuju da je podnošenjem zahteva za reviziju presude Međunarodnog suda pravde Bakir Izetbegović vratio region „25 ili 22 godine unazad“. Da budemo sasvim precizni, to je nakon sastanka ove četvorke u vili Mir na beogradskom Dedinju izgovorio odlazeći premijer Srbije Aleksandar Vučić.

Baš da vidimo šta se to u poslednjih „25 ili 22 godine“, od početka i kraja rata naovamo, u Srbiji promenilo u odnosu prema ratu u BiH i kakav je tome doprinos dala vlast koju predvode Vučić i Nikolić. Šta je odlučno krenulo napred da bi sada moglo da bude vraćeno „unazad“?

Komesar SE za ljudska prava: Vladama prioritet da bude rešavanje sudbine nestalih osoba

Komesar Saveta Evrope za ljudska prava objavio je 22. februara 2017. godine izveštaj „Nestale osobe i žrtve prisilnih nestanaka u Evropi”, u kojem sumira svoje nalaze i preporuke za unapređivanje potrage za nestalim osobama i zaštitu prava žrtava prisilnih nestanaka u državama članicama Saveta Evrope (SE). Izveštaj je usledio nakon okruglog stola sa braniteljima ljudskih prava koji je sredinom 2016. godine održan u Strazburu, a na kojem su učestvovali predstavnici SE, Specijalni izvestilac UN o braniteljima ljudskih prava, član Radne grupe UN za prisilne nestanke i branitelji ljudskih prava iz država članica SE, među kojima i Fond za humanitarno pravo. Cilj sastanka bila je razmena informacija o situaciji u državama Evrope koje su pogođene problemom nestalih osoba, zasnovana na nalazima i preporukama Komesara iz marta 2016. godine.

Da li biste smenili Dikovića?

Kada će građani Srbije ući u rat protiv takvih ubica i manipulatora, koji omogućavaju tamnim stranama i silama zla tajnih službi da čuvajući svoje zadnjice sramote i upropaštavaju generacije i generacije u ovoj zemlji, brižljivo brinući o svojim bogatstvima nastalim na ratnom profiterstvu

Koga štite srpski političari kada se protive utvrđivanju istine i činjenica o ulozi pojedinaca, koji su tokom rata devedesetih, u vremenu kada su počinjeni strahoviti ratni zločini, obavljali državne funkcije.

‘Genocid je zabranjena reč u Srbiji’

Premijer Srbije Aleksandar Vučić poručio je da treba spustiti loptu povodom zaoštravanja odnosa, pre svega unutar BiH na srpsko-bošnjačkoj relaciji, a zatim i na liniji Sarajevo-Beograd, povodom najave revizije presude po tužbi BiH protiv Srbije za genocid.

On je rekao da je već u kontaktu sa Mladenom Ivanićem, predsedavajućim Predsedništva BiH i Miloradom Dodikom, predsednikom Republike Srpske i najavio za dva dana susret sa najvišim srpskim funkcionerima u Banja Luci i Sarajevu, kao i sa predstavnicima opozicije.

Film „General Diković i 37. brigada na Kosovu“

U zoni odgovornosti 37. brigade Vojske Jugoslavije 1999. godine na Kosovu ubijeno je oko 1.400 civila. Posmrtni ostaci jednog broja žrtava otkriveni su u masovnim grobnicama u Srbiji. Brigadom je u to vreme komandovao aktuelni načelnik Generalštaba Vojske Srbije Ljubiša Diković. Ni on ni pripadnici njegove jedinice nikada nisu odgovarali za te zločine.

U filmu Fonda za humanitarno pravo „Ljubiša Diković i 37. brigada na Kosovu“ predočeni su dokazi o prisustvu i ulozi Vojske Jugoslavije u masovnim ubistvima civila u Izbici, Ćirezu, Šavarinama, Rezali i drugim selima u oblasti Drenice, a koji su prethodno opisani i u dosijeima “Ljubiša Diković” i “Rudnica“.

Više televizija u Srbiji, uključujući javne servise Radio-televizija Srbije i Radio-televizija Vojvodine, odbili su ili nisu odgovorili na zahtev da prikažu film. Zato će on biti postavljen na sajt i youtube kanal Fonda za humanitarno pravo u utorak 21. februara u 11 časova.

24 godine od zločina u Kukurovićima – počinioci bez osude a žrtve bez pravde

Dana 18. februara 2017. godine navršile su se 24 godine od kako su pripadnici tadašnje Vojske Jugoslavije (VJ) napali i granatiranjem razrušili selo Kukurovići u opštini Priboj, nastanjeno bošnjačkim stanovništvom, i tom prilikom ubili troje meštana. Fond za humanitarno pravo (FHP) i Sandžački odbor za zaštitu ljudskih prava i sloboda (Sandžački odbor) podsećaju da ni posle 24 godine Srbija ne priznaje odgovornost za ovaj zločin, odbija da kazni počinioce i obešteti porodice žrtava i one stanovnike Kukurovića kojima je uništena imovina.

Zločini bez kazne

Pored brojnih zločina koji su su se dogodili tokom ratnih 1992-95. na prostoru Mesne zajednice Bukovice, kod Pljevalja, kao što su ubistva, paljenje kuća i vjerskih objekata, fizičko zlostavljanje i pljačka imovine, početkom 1993. dogodile su se i dvije otmice mještana.

Bukovica je prostrano seosko područje na zapadnom dijelu pljevaljske opštine, površine oko 104 kilometra kvadratna. Sa tri strane je okružena granicom sa BiH, pa se rat u ovoj državi „osjetio“ i u Bukovici, koju su naseljavali uglavnom Bošnjaci i muslimani.

Genocid – zabranjena reč

Presudom Međunarodnog suda pravde iz 2007. godine po tužbi BiH, Srbija je proglašena odgovornom za nesprečavanje srebreničkog genocida. U presudi se, između ostalog, navodi obaveza da se počiniocima genocida sudi. Da vidimo do koje mere je ta obaveza ispunjena.

Nakon javnog prikazivanja snimka ubistava šestorice dečaka i mladića u Trnovu, domaće tužilaštvo pokrenulo je proces protiv pripadnika “Škorpiona” i grupa njih osuđena je na kazne zatvora u trajanju od 5 do 20 godina. U optužnici (i presudi) ne samo da nije pomenut srebrenički genocid, nego nisu uvaženi ni dokazi o tome da su šestorica ubijenih uhapšeni u Srebrenici, baš kao što je tokom procesa odbijeno izvođenje dokaza o vezi “Škorpiona” i MUP-a Srbije. Tako ispada da je jedinica koja nije pripadala nikome ubila šestoricu mladića koji su stigli niotkuda.