Gošća emisije Nedjeljom u 2 bila je Nataša Kandić, poznata mirovna aktivistica iz Beograda, bivša direktorica Fonda za humanitarno pravo i žena koja je pomogla mnogim žrtvama rata iz Hrvatske u sudskim procesima u Srbiji. U emisiji je između ostalog govorila o regionalnoj inicijativi za utvrđivanje činjenica o ratnim žrtvama (REKOM).
Jedan od advokata na suđenju u slučaju ‘Štrpci’ ušao je u sudnicu pjevajući: ‘Ljubio bih te, ljubio bih teee, i da sam pauk…’
Advokati petoro optuženih za zločin u Štrpcima, otmice i ubistva putnika iz voza Beograd-Bar, danas su u nastavku suđenja pred Odeljenjem za ratne zločine Višeg suda u Beogradu pokušavali da ospore iskaze dvojice svedoka Tužilaštva za ratne zločine, tako što su pronalazili promenu iskaza, koji su svedoci dali 2014. i danas pred sudijom.
Procjenjuje se da je u Bosni i Hercegovini tokom posljednjeg rata silovano između 20.000 i 50.000 žena. Nakon ratnog silovanja žene su rađale djecu, neka su ostajala uz majke, neka su odmah po rođenju data na usvajanje drugim porodicama. Tačan broj do danas nije utvrđen. Mladi okupljeni u Udruženje Zaboravljena djeca rata traže da se konačno sa njih skine stigma nepoznatog oca.
Preuzeto sa portala Slobodna Evropa
Ivana Žanić i Jovana Kolarić iz Fonda za humanitarno pravoPoslednjih godina je primetna praksa da se smanjuje broj postupaka za ratne zločine pred sudovima u Srbiji. I danas, kao i pre 16 godina, kada se počelo sa procesuiranjem ovih zločina u Srbiji je situacija nepromenjena – nema optužnica protiv visokorangiranih pripadnika vojske i policije. Ukoliko analiziramo poslednje podignute optužnice, čini se da će se ta praksa nastaviti i u budućnosti.
Poslednji od dosad objavljenih 12 dosijea Fonda za humanitarno pravo rezultat je istraživanja o prisilnoj mobilizaciji izbeglica u Srbiji, ljudi koji su se u SR Jugoslaviju sklonili od ratnih dejstava u susedstvu, u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini. O rezultatima istraživanja Fonda o njihovoj sudbini, kao i o dosadašnjim dosijeima i cilju istraživanja, da se podstakne pomirenje u regionu, koji su, izvesno je već sada, drugačiji, dokumentovani prikaz rata i svega što je pratilo ratna dejstva, za Remarker govore izvršna direktorka Fonda Ivana Žanić i autorka dosijea Jovana Kolarić. Objavljeni nalazi rezultat su temeljnog istraživanja, razgovora sa učesnicima i svedocima, te selekcije dokumenata Haškog tribunala koji rasvetljavaju brojne aspekte problema kojima se dosijei bave.
Samo od svibnja do kraja rujna 1995. MUP Srbije prisilno je mobilizirao desetak tisuća izbjeglica iz Hrvatske i BiH, među kojima su bili maloljetnici i žene. Najgore su prošli oni koji su potom odvedeni u Erdut, gdje su ih zlostavljali arkanovci. ‘Počeli su da me tuku, besomučno. Potom su mi cev od pištolja stavljali u usta’, svjedoči M. K. iz Knina
A. Vučić 20. i 21. novembra ne ide u Zagreb na kongres Evropskih narodnih partija (EPP) zbog „medijske harange koju protiv njega vode pojedini krugovi u hrvatskom društvu kojima smeta to što se Srbija ekonomski podiže i više nije na kolenima“. A upravo tih dana novembra 1991. pripadnici paravojne jedinice koju je osnovala njegova stranka učestvovali su u masakru na Ovčari. Razgovor Svetlane Lukić sa Marinom Kljajić, advokaticom koja prati suđenja za ratne zločine u Beogradu. Dokumentarni snimci Peščanika i Mehanizma za međunarodne krivične sudove (MMKS), fotografije: Aleksandar Anđić.
Vukovar, 28 godina from PEŠČANIK on Vimeo.
Od otkrića prve masovne grobnice u Evropi posle Drugog svetskog rata prošlo je 27 godina. Grobnica je nastala dva dana po zauzimanju Vukovara, 20. novembra 1991. godine. Tog dana u ranim jutarnjim časovima pripadnici JNA prvo su u vukovarskoj bolnici razdvojili muškarce od žena, dece i staraca.
Prošle nedelje Ministarstvo odbrane Srbije organizovalo je promociju knjige „Tuzlanska kapija – režirana tragedija“ Ilije Brankovića, koja negira odgovornost generala Novaka Đukića za zločin u Tuzli 25. maja 1995. godine gde je ubijena 71 osoba a ranjeno 100.
“Ja istinu znam”, kaže Dino Kalesić koji je 25. maja 1995. godine izgubio trogodišnjeg sina, najmlađu žrtvu zločina počinjenog kada je sa položaja Vojske Republike Srpske (VRS), kako je utvrdio Sud Bosne i Hercegopvine(BiH), ispaljena granata na korzo u Tuzli.
Dino Kalesić, koji je tada bio ranjen, uveren je da zna zašto je pre dva dana u prostorijama Ministarstva odbrane u Beogradu, organizovana promociju knjige generala Ilije Brankovića “Tuzlanska kapija – režirana tragedija”, koja osporava istinu o masakru u kom je ubijena 71 osoba.
“Ovakva knjiga koja negira zločin na Tuzlanskoj kapiji je potreba ljudi da pobjegnu od izručenja Novaka Đukića Bosni i Hercegovini, odnosno da se pobjegne od zakona”, kaže Kalesić za Radio Slobodna Evropa (RSE).