Knjiga sjećanja na Bojana Tončića: Uporni istraživač nepodnošljivih pojava

Nevladina organizacija za ljudska prava ‘Žene u crnom’ objavila je knjižicu ‘Bojan Tončić’, kao trajni spomen i prepreku zaboravu na koji su tako često osuđeni protivnici rata i mržnje na ovdašnjim prostorima.

‘Kosovska knjiga pamćenja’ nasuprot mitovima i manipulaciji

Uz desetine važnih publikacija i istraživanja, Fond je nedavno objavio još jednu odista kapitalnu knjigu, u pitanju je „Kosovska knjiga pamćenja 1998-2000 – Dostojanstvo za nestale“.

Predsjednik i sekretar Skupštine posjetili osnivačicu Fonda za humanitarno pravo Natašu Kandić

Predsjednik Skupštine opštine Rožaje, Almir Avdić, sa sekretarom Skupštine Amerom Dacićem posjetili su juče u Beogradu, osnivačicu Fonda za Humanitarno pravo Natašu Kandić.

„Bila mi je čast da sa sekretarom SO, Amerom Dacićem, posjetim osnivačicu Fonda za humanitarno pravo, g-đu Natašu Kandić.

Nataša je zadužila naše Rožaje jer je boravila tokom teških vremena  90-tih,  na najbolji način
promovisala Rožaje, opisala nas kroz objektivnost i ujedno sa oduševljenjem, kako smo se ponijeli prema svim nevoljnicima koji su Rožaje doživjeli kao oazu spasa.

‘Dostojanstvo za nestale’: Još se traga za 1.613 osoba sa Kosova

Fond za humanitarno pravo predstavio je u Beogradu knjigu “Dostojanstvo za nestale” za koju kažu da je najpouzdanija baza podataka o nestalim osobama tokom sukoba na Kosovu.

“Teški smo svima”

Dostojanstvo za nestale

„Dostojanstvo za nestale“ je knjiga posvećena osobama koje su nestale tokom i u kontekstu rata na Kosovu. Prema podacima Međunarodnog komiteta Crvenog krsta (MKCK) 1.613 osoba se još uvek vode kao nestale na Kosovu.

Knjigu „Dostojanstvo za nestale” izdali su Fond za humanitarno pravo (FHP) i Fond za humanitarno pravo Kosovo (FHKP) koji su na osnovu 6.714 dokumenata i 2.007 izjava, došli do preciznih podataka o životu i okolnostima nestanka ljudi na Kosovu od početka 1998. do kraja 2000. godine.

Ta knjiga je o „nezakonito uhapšenima i zarobljenima, izdvojenima iz kolone, odvedenima iz kuće, sa posla, iz njive, izbačenima iz kuće, presretnutima na putu – kojima se od tada gubi svaki trag, kao da nisu postojali. To je pokušaj da se sećanje na 1.636. nestalih, koje živi samo u njihovim porodicama, iznese na viši društveni nivo, piše u predgovoru knjige koji je napisala osnivačica FHP i urednica knjige, Nataša Kandić.

Civili civilima – Dostojanstvo za nestale

„Zizë (Tahir Bozhdaraj i Hateme) Tolaj

(25.6.1926, kosovska Albanka iz Pobrđa/Pobërgjë, opština Dečani/Deçan, Kosovo, domaćica, troje dece)

Srpske snage su uveče 31.5.1998. godine granatirale selo Pobrđe/Pobërgjë. Većina meštana je izbegla u okolnu šumu. Ujutro 1.6.1998. godine, oko 8 časova, srpski vojnici su ušli u selo. Meštani i raseljena lica koja nisu pobegli prethodnog dana krenuli su da beže. Ziz(ë)in sin Ymer je izbegao pre ulaska srpskih snaga u selo, a ona je ostala u kući (Pobrđe/Pobërgjë). Ziz(ë)in suprug Hasan je umro pre rata, a ćerke Kumrije i Timë su bile udate. U selu su, pored Zizë, ostale i njene rođake Shkurte i Dyke Tolaj. Obe su se nalazile kod rođake Zizë udate za Salih-a Tolaj-a. U jednom trenutku, srpski vojnici su bacili bombu na tu kuću i tenkom srušili dvorišna vrata, te su starice krenule da beže prema kući Hasanove Zizë. U Hasanovo dvorište prvo su stigle Salihova Zizë i Dyke, i odmah su ušle u kuću. U trenutku kada su u dvorište stigle Hasanova Zizë i Shkurte, srpske snage su pucale i ubile obe starice. Potom su zapalili kuću. Salihova Zizë i Dyke su uspele da pobegnu iz zapaljene kuće, a tela Zizë i Shkurte su ostala u dvorištu. Početkom septembra 1998. godine, Shkur(e)tin brat Nezir Vishaj došao je u Pobrđe/Pobërgjë da nađe tela sestre i Zizë i da ih sahrani. Tela nije bilo i o tome je obavestio KVM. Posle tri dana, 7.9.1998. godine, KVM ga je obavestila da su srpske vlasti sahranile obe žrtve na groblju u naselju Čabrat/Çabrat u Đakovici/Gjakovë. Nezir Vishaj je sa predstavnikom KVM otišao na groblje i uverio se da se tamo nalaze dva groba, jedno sa imenom Zizë i drugi sa imenom Shkurte. Posle rata, krajem juna 1999. godine, Ziz(ë)in sin Ymer je otvorio grob sa imenom njegove majke i u njemu nije bilo tela. Posumnjao je da se u drugom grobu nalaze tela i Zizë i Shkurte, ali mu čuvari (vojnici KFOR-a) nisu dozvolili da otvori tuđi grob. Pozvao je Shkurt(e)inog sina Smajla, koji je živeo van Kosova, da dođe i da zajedno otvore grob, ali mu je on rekao da stvari treba da ostanu kakve jesu. On je zvanično obavešten o lokaciji groba njegove majke, njemu je važno da ima mesto gde može da dođe, da poseti majku, da žali, i to ne može da menja. Nestanak Zizë je registrovan u evidenciji MKCK-a pod oznakom BLG-804866-01.“

Bez istine i suočavanja sa prošlošću nema budućnosti

Ubili su Nikolu, Iliju, Milicu, Jovicu, Jovana…: Znate li za hrvatske zločine 5. avgusta 1995. u „Oluji“ koji su ostali nekažnjeni?

 Hrvatska danas obeležava 29. godišnjicu vojno-policijske akcije Oluja a centralna manifestacija i ove godine održava se u Kninu, u prisustvu državnog vrha i uz celodnevni program.

Kolarić: Politička zloupotreba komemoracije žrtvama Oluje u Loznici

“Odluka da se komemoracija održi u Loznici ne može da se ne posmatra u kontekstu u kom se dešava, odnosno činjenici da na tom prostoru traju nedeljama protesti građana.”