Tužilaštvo za ratne zločine Srbije podnelo je istražnom sudiji Veća za ratne zločine Okružnog suda u Beogradu zahtev za sprovođenje istrage protiv šest osoba, osumnjičenih da su u selima Skočić, Malešić, Petkovci i Drinjača, u opštini Zvornik, 1992. godine, počinili ratni zločin protiv civila romske nacionalnosti.
Tužilaštvo za ratne zločine Republike Srbije podnelo je istražnom sudiji Veća za ratne zločine Okružnog suda u Beogradu zahtev za sprovođenje istrage protiv šest lica, zbog osnovane sumnje da su u selima Skočić, Malešić, Petkovci i Drinjača, na teritoriji opštine Zvornik, jula 1992. godine, počinili ratni zločin protiv civilnog stanovništva.
Izvor: Vukovarske novine
Prvi put javno predstavljena inicijativa za osnivanje Regionalne komisije za utvrđivanje činjenica o ratnim zločinima
Više od 130 članova porodica ubijenih, stradalih i nestalih u opštini Prizren, prisustvovalo je prezentaciji podataka o ubijenim, nestalim i stradalim u opštini Prizren/Prizren koju je 28. oktobra 2009. organizovao Fond za humanitarno pravo Kosovo (FHP Kosovo).
11.11.2009. – U ime nevladinih organizacija za ljudska prava iz Srbije, na platou ispred Predsedništva Republike pročitan je poziv predsedniku, premijeru, i predsednici Narodne skupštine Republike Srbije, da podrže Rezoluciju Evropskog parlamenta o proglašenju 11. jula danom sećanja na genocid u Srebrenici, kako bi do 11. jula 2010. godine Narodna skupština Republike Srbije donela odluku o obeležavanju ovog Dana sećanja.
Mediji u Srbiji izvestili su o puštanju na slobodu i dolasku u Beograd bivše predsednice Republike Srpske Biljane Plavšić kao da je reč o pop zvezdi a ne o ratnom zločincu, čija je odgovornost utvrđena za progone i zločin protiv čovečnosti. Prema tački 3 optužnice, koju je optužena priznala i po kojoj je osuđena, navodi se da je Plavšićeva delujući kao pojedinac i u dogovoru sa drugima u okviru udruženog zločinačkog poduhvata, planirala, podsticala, naredila i pomagala i podržavala progone nesrpskog stanovništva u 37 opština u Bosni i Hercegovini.
Kako je srbijanska javnost reagirala na presudu Iliji Jurišiću? Zašto Tužilaštvo za ratne zločine Srbije nema novih predmeta? Šta je dovelo do zaokreta u strategiji Tužilaštva koja se sve više “menja i prilagođava nacionalističkom javnom mnenju”? Za BH Dane Nataša Kandić odgovara na ova pitanja i govori o tome šta bi to moglo utjecati na srbijansko društvo da promijeni svoje stavove o ratu u BiH i prizna da je Srbija učestvovala u zločinima, te inicijativi REKOM koja je pokrenuta jer “se ne može utvrditi istina o tome šta se desilo u BiH ukoliko Srbija i Hrvatska ne iznesu činjenice o angažovanju njihovih oružanih formacija”
Razgovarala: Dženana Karup-Druško
BH Dani, broj 645, 23.10.2009.
www.bhdani.com
Nedavno je beogradski Okružni sud za ratne zločine osudio Iliju Jurišića, građanina Bosne i Hercegovine, na 12 godina zatvora zbog napada na kolonu Jugoslovenske narodne armije u Tuzli 15 maja 1992. godine na početku rata u Bosni i Hercegovini. Jurišića je taj sud proglasio krivim po komandnoj odgovornosti za, kako se u presudi tvdi, smrt najmanje 51 jednog vojnika koji su mahom bili građani Bosne i Hercegovine.
Pred Prvim opštinskim sudom u Beogradu je 22. oktobra 2009. godine održano ročište u postupku za naknadu štete, koji je FHP u novembru 2008. godine pokrenuo u ime Dragana Durmića protiv Republike Srbije, na kojem je saslušan Dragan Durmić.
Pored kafane Amfora u mestu Mioče (BiH), ratni zločinac i haški optuženik Milan Lukić je pre sedamnaest godina, 22. oktobra 1992., zajedno sa pripadnicima svoje jedinice Osvetnici zaustavio autobus sa putnicima, građanima Republike Srbije, koji su iz Sjeverina krenuli na posao u Priboj. Iz tog autobusa su, nakon legitimisanja putnika, izvedeni Bošnjaci: Mehmed Šebo, Zafer Hadžić, Medo Hadžić, Medredin Hodžić, Ramiz Begović, Derviš Softić, Midhad Softić, Mujo Alihodžić, Alija Mandal, Sead Pecikoza, Mustafa Bajramović, Hajrudin Sajtarević, Esad Džahić, Ramahudin Ćatović, Ediz Gibović i Mevlida Koldžić. Oni su odvedeni u Višegrad, u motel Vilina vlas, gde su mučeni, a potom, pretpostavlja se, likvidirani na obali Drine. Njihova tela ni do danas nisu pronađena.